Van angst naar beter…


Een paar weken geleden deed ik samen met Sander een healingsessie voor mezelf. En dat is nodig. Ook als (intuitief) coach en trainer, of beter gezegd: juist als coach en trainer, heb je het nodig om constant op energieniveau bezig te zijn; we geven elkaar een reading, we readen ons bedrijf Loving Nature, over de voorgang, we doen samen energie opstellingen  (die overigens fantastisch werken, maar daarover in een later blog nog meer), coachings en geven elkaar dus ook healingen. Om scherp te blijven, te groeien, te ontwikkelen en te zien. En die healings dienen zich in de meeste gevallen vrij ongevraagd aan… Je wilt het niet, het komt niet uit, niet nu… en toch…  weet je dat je er doorheen moet gaan om verder te komen.

Nu zijn de healings van Sander zeker tegenwoordig niet zomaar healings. Het maakt nogal wat los. 🙂 Onlangs ontdekten we ‘bij toeval’ een andere vorm van healing. Een die we wel kenden, maar ons alleen maar hoefden te herinneren…  Voor mij betekende dit dat ik een situatie van vroeger, toen ik een meisje van zeven jaar was, diep in de ogen moest kijken. Dat viel niet mee. Een situatie die voor mij altijd beangstigend is geweest, vroeg om healing. En niet een beetje, zoals een voorzichtig kabbelend beekje op een frisse lentemorgen. Nee, het was eerder een reusachtige orkaan die over het land raasde, de rivier opjoeg en haar metershoog liet stijgen, om haar vervolgens voort te stuwen in het besef dat er geen weg terug is. Ik moest door! Of ik nu wilde of niet.

Het ging om een gebeurtenis toen ik ongeveer zeven jaar was en een wezen zonder lichaam op mijn kamer had gezien. Ik was doodsbang, want ik begreep totaal niet wat hij kwam doen en waarom hij er was. Van angst vervuld, mijn hart ging tekeer en mijn keel voelde als dichtgeknepen; ik kon niets uitbrengen en was zo verstijfd dat ik ook niet naar mijn ouders durfde en kon lopen voor hulp. Ik was alleen…. Diep onder de dekens gekropen lag ik daar, doodstil te wachten. Totale angst en paniek.

Ik heb geen idee hoe ik die nacht doorgekomen ben. Ik herinner mij er verder niets van, ook niet hoe de dag erna verliep. Wel weet ik dat mijn ouders mij altijd geloofden, ook al snapten zij het soms zelf allemaal niet precies wat er gebeurde. Toch voelde ik mij alleen. En onbegrepen. Anders dan anderen. Een deel van mij werd afgesloten die nacht. Ik wilde (onbewust) niet meer zien wat ik zag. Maar het voelen en het weten bleef… Sinds die tijd slaap ik met de dekens over mijn hoofd, als gewoonte, voor veiligheid. Een gebeurtenis die een behoorlijke impact heeft gehad.

En nu,  zoveel jaar later, is deze situatie gehealed. Het is bijzonder, want als ik er aan denk, als ik het weer voor me zie, ben ik niet alleen. In tegenstelling wat ik toen dacht. Er is hulp aanwezig. Van lichtwezens tot engelen en elfen, de energie van Sander en mijn jongere en oudere zelf.

Maar wat heeft Sander dan precies gedaan? Tsja, hoe leg je dat uit? Nu is het concept healing an sich al lastig uit te leggen en deze versie maakt het er niet eenvoudiger op. Laat ik beginnen met onze training vorig jaar in Finland. Sander had zich daar de leervraag gesteld: ik wil leren meer sjamanistisch te zijn. U vraagt, wij draaien. Je vraagt iets aan de kosmos en de bal gaat rollen. In een paar maanden tijd diende zich een andere vorm van healen aan. Noem het sjamanistisch, noem het soulretrieval. Noem het helende reis of helende coaching dwars door tijd en ruimte. Het heeft geen naam. En de naam doet er ook niet toe. Het hoofd kan het niet begrijpen, juist omdat het zich afspeelt in een totaal andere dimensie waar het hoofd er niet toe doet. Het hart weet. En instinctief ging Sander met mij terug in de tijd, dwars door alle barries van tijd en ruimte heen, terug naar die situatie van toen. Een deel van mijn ziel, mijn energie had ik in dat moment achtergelaten. Het was nu tijd om het terug te halen, te integreren in de vrouw die ik nu ben. Het moment was daar. Het was een intense reis, in fysieke tijd hebben we er 2 uur gezeten en ik kon alleen maar huilen. Tranen die stroomden, maar waarvan ik wist dat ze helend waren, elke druppel plaatsmaakte voor een nieuw begin, het oude voorgoed achter me latend. Een nieuwe stap. Onomkeerbaar. Gelukkig.

Het was herbeleven, voelen, ervaren, zien. Eindelijk weer echt zien. En niet wat mijn hoofd alleen zag. Ook zien wat mijn wezen, mij ziel zag en mijn hart. De illusie dat ik alleen was en afgescheiden, mocht los gaan. Ik kon hulpbronnen inschakelen. Of eigenlijk waren ze er altijd al. Ik zag ze alleen niet. Verlamd door angst en verdriet, verstard, diende zich het idee aan dat er niemand voor me was als ik hulp nodig had. Maar dat was niet zo. Sander keek en reisde met me mee en wees me op de engelen en elfen die in grote getalen aanwezig waren, op zijn energie die er altijd was, is en zal zijn en mijn baken in de stormachtige zee is. En op mijn eigen, wijze, volwassen ik, die de kleine ik, het kleine kind, kon troosten. En haar kon geven wat zij nodig had. Liefde. Vertrouwen. En het besef dat je nooit en te nimmer alleen bent, hoezeer je hoofd je dat ook wilt doen geloven.

Ik ben blij met mijn man, Sander, de sjamaan… 🙂 En de kinderen kunnen ook alles aan hem kwijt. Ook zij maken regelmatig dingen ‘beyond the normal’ mee. En we kunnen ze hierin begeleiden. En dat is fijn. Het is fijn om ze te ondersteunen in alles wat ze meemaken. Het is fijn dat ze hierdoor open, spontane, vrolijke en onderzoekende kinderen kunnen zijn en blijven. En ik dacht na… hoeveel kinderen hebben deze begeleiding niet? Hoeveel kinderen verliezen in een voor hen zo belangrijk moment van angst een stukje van hun wezenlijkheid, van de goddelijke vonk die ze zijn, van hun lichtje? Waardoor je kind van de ene op de andere dag kan veranderen van een open, vrolijk en spontane ontdekkingsreiziger tot een wat matte, rustige en met de stroom meegaande volger. En je herkent je kind opeens niet meer, maar je weet niet hoe het kan, wat er is gebeurd en wat het nodig heeft. Met praten lijk je er niet uit te komen. En dat klopt ook, want er is meer nodig; het zien, het voelen, het weten en het wezenlijk verbinden. Wat zou het fijn zijn als alle ouders deze tools konden inzetten. En dat kan, dat is te leren. Je kunt in contact zijn met je kind en weten wat er nodig is. Daarom hebben wij de training Intuitief Ouderschap ontwikkeld. Om ouders hierin te begeleiden hun kinderen te begeleiden. En voor dat overige, dat extra ene zetje, die healing, die zich zomaar spontaan plotseling aandient, altijd op het moment dat het net niet uitkomt (voor het hoofd, het hart weet natuurlijk wel beter… 😉 ), dan… is er altijd Sander, die graag met je meekijkt en meereist naar een andere dimensie om daar jouw verleden te healen en zo ook je heden en je toekomst!

Lieve groet,

Linda

 

Facebooktwitter
Facebooktwitter

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.